Ὄχι! Δὲν θέλουμε νὰ σωθοῦμε!

Γράφει ὁ Φώτιος Μιχαήλ, ἰατρὸς

Μιλώντας γιὰ τὴν 25η Μαρτίου καὶ τὴν Ἐπανάσταση τοῦ 1821,

μᾶς ἀρέσει, συνήθως, νὰ λέμε λόγια φανταχτερά, γεμάτα θριαμβολογίες καὶ ἐπαίνους. Σπάνια ἀκούγεται λόγος, ποὺ νὰ ἐλέγχει καὶ νὰ προβληματίζει. Ἡ ἐπέτειος, ὅμως, τῆς 25ης Μαρτίου δὲν εἶναι μόνον μία ἐπέτειος ἠρωϊκῶν ἀγώνων καὶ πολεμικῶν κατορθωμάτων. Εἶναι ταυτόχρονα καὶ μία πολὺ καλὴ ἀφορμή, νὰ κάνουμε ὅλοι μας μίαν ἄσκηση αὐτοκριτικῆς καὶ νὰ ἀναρωτηθοῦμε:

Τί εἶναι αὐτό, ποῦ μετράει περισσότερο γιὰ τοὺς ἥρωες τοῦ ’21; Εἶναι τὰ λόγιά μας τὰ μεγάλα, οἱ παρελάσεις καὶ ἡ κατάθεση στεφάνων; Ἢ μήπως οἱ ψυχὲς τους λαχταρᾶνε ἀπὸ ἐμᾶς ἄλλα πράγματα καὶ κυρίως νὰ τοὺς μιμηθοῦμε στὴν πράξη, καὶ ἡ ζωή μας νὰ εἶναι σύμφωνη μὲ τὰ πιστεύω τους καὶ τὰ ἰδανικά τους;  

Στὰ χρόνιά μας, ἔχουμε κάνει, δυστυχῶς, τὴν Πατρίδα μας ἕνα ἀπέραντο ἐργαστήριο αὐτοκαταστροφῆς. Οἱ ἀλήθειες τοῦ ’21 παραποιοῦνται, τὰ πρόσωπα τῶν ἡρώων σπιλώνονται, ἡ Πίστη καὶ τὰ Ἰδανικὰ τῶν προγόνων μας θάβονται.  

Τὰ παιδιὰ μας μεγαλώνουν μέσα σὲ μία σύγχυση δαιμονική. Μπερδεύουν τὴν φιλοπατρία μὲ τὸν φασισμό. Βάζουν φωτιὰ στὴν τιμημένη καὶ ἔνδοξη Ἑλληνικὴ Σημαία, λὲς καὶ πρόκειται γιὰ ἕνα ὁποιοδήποτε πανί.

Τρέφονται μὲ τὰ δηλητήρια τῆς ἀθεΐας καὶ τῆς παγκοσμιοποίησης καὶ ντρέπονται νὰ ποῦν, ὅτι γεννήθηκαν Ἕλληνες καὶ Ὀρθόδοξοι.  

Τὶς θυσίες τῶν ἡρώων του ’21, τὰ ὁράματα, τὶς ἀξίες καὶ τὴν πίστη τους, φτάσαμε νὰ...

τὰ θεωροῦμε παρακατιανὰ καὶ παλιομοδίτικα. Ἀφ’ ὅτου λευτερωθήκαμε ἀπὸ τὸν τουρκικό ζυγό, πετάξαμε στὰ ἄχρηστα τὸν δοκιμασμένο δικό μας Τρόπο καὶ λιμπιστήκαμε τὴν κάλπικη γυαλάδα τῶν ξένων.  

Εἰρωνευτήκαμε  τὴν  φιλοκαλία τῶν πατέρων μας  καὶ προτιμήσαμε τὰ ξυλοκέρατα τοῦ πάπα καὶ τῶν προτεσταντῶν. Τυφλωθήκαμε ἀπὸ τὰ ψεύτικα καὶ πλάνα ’’φῶτα’’ τῶν δῆθεν πολιτισμένων τῆς ἑσπερίας, καὶ στὸ τέλος παγιδευτήκαμε γιὰ τὰ καλά.

Μὲ δική μας, βεβαίως, ὑπαιτιότητα δώσαμε δικαιώματα στοὺς Εὐρωπαίους ’’σωτῆρες’’ μας(*), νὰ μᾶς ἐμπαίζουν, νὰ μᾶς ὑποτιμοῦν καὶ νὰ μᾶς ἐκμεταλλεύονται. Μέχρι πότε, ὅμως;

Τὴν ἀπάντηση τὴν ἔδωσε, πρὶν ἀπὸ λίγες ἡμέρες, σχολιάζοντας συκοφαντικὸ γιὰ τὴν Ἑλλάδα μας δημοσίευμα τοῦ γερμανικοῦ τύπου, ὁ γηραιὸς καὶ πολύπειρος Μίκης Θεοδωράκης μὲ τὰ παρακάτω λόγια, λόγια ποὺ ταιριάζουν στὴν ἐπέτειο τῆς 25ης Μαρτίου καὶ ποὺ δικαιώνουν  ἀπόλυτά τους Ἀγῶνες καὶ τὶς Θυσίες ὅλων τῶν Ἡρώων του ‘21:

«Ὄχι! Δὲν θέλουμε νὰ σωθοῦμε! Τὸ μόνο ποὺ θέλουμε, εἶναι, νὰ μᾶς ἀφήσουν μόνους καὶ ἥσυχους. Καὶ νὰ εἶστε βέβαιοι, ὅτι τὰ καταφέρνουμε καλά. Γιατί ἡ γῆ μας εἶναι καλή. Ἡ θάλασσά μας πλούσια. Κι ἐμεῖς ἐργατικοί, φιλόξενοι, νοικοκυραῖοι, ἀλτρουιστὲς καὶ πατριῶτες».

25η  Μαρτίου 2015                                                         

_____________________________________________

 (*) (ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ)

Ὅλοι οἱ προκομμένοι ἄντρες τῶν παλαιῶν Ἑλλήνων, οἱ γοναῖγοι ὅλης τῆς ἀνθρωπότης, ὁ Λυκοῦργος, ὁ Πλάτων, ὁ Σωκράτης, ὁ Ἀριστείδης, ὁ Θεμιστοκλῆς, ὁ Λεωνίδας, ὁ Θρασύβουλος, ὁ Δημοστένης καὶ οἱ ἐπίλοιποι πατέρες γενικῶς τῆς ἀνθρωπότης κοπίαζαν καὶ βασανίζονταν νύχτα καὶ ἡμέρα μ' ἀρετή, μὲ 'λικρίνειαν, μὲ καθαρὸν ἐνθουσιασμὸν νὰ φωτίσουνε τὴν ἀνθρωπότη καὶ νὰ τὴν ἀναστήσουν νὰ 'χει ἀρετὴ καὶ φῶτα, γενναιότητα καὶ πατριωτισμόν. Ὅλοι αὐτεῖνοι οἱ μεγάλοι ἄντρες τοῦ κόσμου ἕντυναν τοὺς ἀνθρώπους ἀρετή, τούς γύμνωναν ἀπό τὴν κακὴ διαγωὴ καὶ γένονταν δάσκαλοι τῆς ἀλήθειας.

Κάνουν καὶ οἱ μαθηταὶ τους οἱ Εὐρωπαῖοι τὴν ἀνταμοιβὴ εἰς τοὺς ἀπογόνους ἐμᾶς -γύμναση τῆς κακίας και παραλυσίας.

Τέτοι' ἀρετὴ ἔχουν, τέτοια φῶτα μᾶς δίνουν.