Η ΔΕΗ απειλή για την οικονομία: Πραγματικότητα ή συκοφαντία;

Σε μια προσπάθεια να φορτώσει αλλού τις ευθύνες για την σημερινή οικονομική εικόνα της ΔΕΗ και ψάχνοντας παντού για εχθρούς έχει επιδοθεί τα τελευταία 24ωρα, με συνεντεύξεις και δηλώσεις του, ο πρόεδρος της Μανώλης Παναγιωτάκης. 
Κατηγορεί ως «συκοφάντες» πολιτικές δυνάμεις και ΜΜΕ που ασκούν κριτική στα πεπραγμένα του στη ΔΕΗ, ενώ καρφώνει και τους δύο τελευταίους υπουργούς Ενέργειας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, τον Πάνο Σκουρλέτη και τον Γιώργο Σταθάκη.
Τους χρεώνει ότι δικές τους αποφάσεις έχουν φορτώσει την επιχείρηση στη τριετία 2015-2018, ούτε λίγο ούτε πολύ με περίπου… 1 δισ. ευρώ, με τα μέτρα για την κάλυψη του ελλείμματος ΑΠΕ, και τις υποχρεωτικές δημοπρασίες πώλησης ρεύματος προς τον ανταγωνισμό, σε τιμές κόστους, το υποτιθέμενο ισοδύναμο απέναντι στη «Μικρή ΔΕΗ», εμπνεύσεως Πάνου Σκουρλέτη. 

Δεν απαντά βέβαια ο κ. Παναγιωτάκης στο ερώτημα γιατί ο ίδιος δεν παραιτήθηκε αφού την τελευταία τριετία ελήφθησαν για τη ΔΕΗ τόσο καταστροφικές αποφάσεις, παρά επέλεξε όχι μόνο να παραμείνει στη θέση του, αλλά και να δεχθεί τον περασμένο Ιούνιο να ανανεωθεί η θητεία του για τρία ακόνη χρόνια.
Σε δύο συνεντεύξεις που παραχώρησε (Εφ.Συν., Documento) ο πρόεδρος της ΔΕΗ, κατηγορεί για την αρνητική δημοσιότητα «συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις και ΜΜΕ» που επιδίδονται, όπως λέει, σε έναν ορυμαγδό επιθέσεων εναντίον της επιχείρησης. Δηλώνει μάλιστα υποχρεωμένος να προστατεύσει πελάτες, εργαζόμενους και ιδιαίτερα τους μικρομετόχους της επιχείρησης, για τους οποίους όπως λέει, «επηρεασμένοι από την ατμόσφαιρα που δημιουργείται, πωλούν τις μετοχές τους όσο-όσο».
Πως έγιναν αέρας 490 εκατ. ευρώ
Αν κοιτάξει κάποιος τη φετινή πορεία της μετοχής της ΔΕΗ, διαπιστώνει ότι έχει χάσει το… 64% της αξίας της από τα υψηλά έτους, της 1ης Φεβρουαρίου 2018, όταν και είχε φτάσει στα 3,3, ευρώ, έναντι 1,19 ευρώ του κλεισίματος της Παρασκευής. Σε όρους κεφαλαιοποίησης τότε η ΔΕΗ άξιζε 765,6 εκατ. ευρώ, έναντι μόλις 276 εκατ. ευρώ την Παρασκευή, χάθηκαν δηλαδή 490 εκατ ευρώ.
Ούτε όμως το Φεβρουάριο, ούτε το Μάρτιο, ούτε τους επόμενους μήνες, στη διάρκεια των οποίων οι επενδυτές ξεφορτώνονταν σταθερά μετοχές της ΔΕΗ, απασχολούσε την επικαιρότητα η εξαγορά της εταιρείας του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Ζάεφ, οι δικαστικές περιπέτειες του κ. Παναγιωτάκη ή τα «ΔΕΗ Statistics».
Ούτε η μετοχή είχε βρεθεί στο επίκεντρο κάποιας «επίθεσης υποτιμητικής κερδοσκοπίας», όπως είχε υποστηρίξει τον Μάιο η διοίκηση της επιχείρησης, με αφορμή μια ακόμη μεγάλη «βουτιά» εκείνες τις ημέρες. Ουδέποτε στοιχειοθετήθηκε κατηγορία που να δείχνει ότι κάποια funds χειραγωγούσαν τη μετοχή της.
Τι πυροδότησε λοιπόν το sell off της ΔΕΗ από το Φεβρουάριο και μετά; Καταρχήν οι πρώτες διαρροές του περιεχομένου της έκθεσης της McKinsey, του συμβούλου που η ίδια η ΔΕΗ είχε προσλάβει για να καταρτίσει το νέο της επιχειρησιακό πλάνο, και η οποία εφέρετο να εισηγείται κούρεμα δαπανών κατά 500 εκατ. ευρώ μόνο φέτος προκειμένου η επιχείρηση να καταστεί βιώσιμη. 
Οι μήνες κυλούσαν, οι ανησυχίες για το μέλλον της επιχείρησης μεγάλωναν, έπειτα και από τη συζήτηση στη Βουλή, μέχρι που ήρθε η Παρασκευή 27 Απριλίου, οπότε και η ΔΕΗ ανακοίνωσε αργά το βράδυ (;) τα οικονομικά αποτελέσματα για το 2017. Μείωση 51,8% στα κέρδη προ φόρων, μείωση 3,6% στον κύκλο εργασιών, και σημαντική υποχώρηση σε όλα τα βασικά μεγέθη, παρά την «ένεση» της κυβέρνησης να της επιστρέψει 359,8 εκατ. ευρώ για Υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας (ΥΚΩ) για τα έτη 2012-2016. Το γεγονός ότι τα αποτελέσματα ανακοινώθηκαν βράδυ, επέτεινε τη πτώση των επόμενων ημερών.
Στις 13 Μαΐου ακολούθησε μια ακόμη διαρροή του περιεχομένου της έκθεσης της McKinsey για τη τραγική οικονομική κατάσταση της ΔΕΗ. Σύμφωνα με τις πληροφορίες, ο ξένος οίκος διαπίστωνε ότι η ΔΕΗ δεν είναι βιώσιμη, ότι χρειάζεται εθελουσία αρκετών χιλιάδων εργαζομένων, άμεση αύξηση τιμολογίων, στροφή επειγόντως στις ΑΠΕ, στο φυσικό αέριο, και σε νέους τομείς παραγωγής εσόδων. Η μετοχή βούτηξε κι άλλο, όχι γιατί η αγορά διαφώνησε με τις προτάσεις της McKinsey, αλλά επειδή καταλάβαινε ότι δεν έχουν καμία απολύτως τύχη να εφαρμοστούν.
Τα παραπάνω όλα θέλουν να δείξουν ότι η αγορά δεν διαβάζει τις δηλώσεις του Σκρέκα και του Μανιάτη για να αποφασίσει αν θα πουλήσει ή θα αγοράσει μετοχές, παρά οικονομικές επιδόσεις και εκθέσεις. Όπως τότε που δεν υπήρχε το θέμα με την εξαγορά από τη ΔΕΗ της εταιρείας στα Σκόπια, έτσι και σήμερα, οι επενδυτές βλέπουν την ίδια εικόνα.
Μια κρατική επιχείρηση που δυσκολεύεται να σταθεί στα πόδια της όσες οικονομικές ενέσεις και να της κάνει η κυβέρνηση (μέρισμα Τσίπρα τα Χριστούγεννα με τα έσοδα από ΥΚΩ 2012-2016, έσοδα από πώληση ΑΔΜΗΕ), και που όσες McKinsey και να προσλάβει, για λόγους που εξαρτώνται είτε από την ίδια τη φύση της, είτε από την κυβερνητική πολιτική, αδυνατεί να εφαρμόσει τις συνταγές τους.
Η αγορά στέκεται στα νούμερα, όπως για παράδειγμα ότι το βασικό μέγεθος για την εκτίμηση της βιωσιμότητας μιας επιχείρησης δεν είναι το καθαρό χρέος αλλά η αναλογία καθαρού χρέους προς EBITDA. Και η αναλογία Χρέος / EBITDA της ΔΕΗ από 3,5 φορές που ήταν το 2014 εκτινάχθηκε στις 7,5 φορές το 2017. Δηλαδή η ΔΕΗ το 2017 είχε καθαρό χρέος 7,5 φορές το λειτουργικό της περιθώριο (EBITDA). Η αγορά βλέπει ότι τα ληξιπρόθεσμα προς τη ΔΕΗ χρέη, έχουν αυξηθεί στα 2,4 δισ. ευρώ από 1,7 δισ. το 2014, ενώ διαβάζει ότι οι τιμές των δικαιωμάτων CO2 από 7,8 ευρώ / τόνος στα τέλη του 2014, βρίσκονται σήμερα στα 20 ευρώ, με τη Κομισιόν να προβλέπει ότι θα αυξηθούν στα 30 ευρώ. 
Αναρωτιέται επομένως ένας επενδυτής τι θα συμβεί τότε με τη κερδοφορία της ΔΕΗ, εκτός και αν πρέπει να πάρει τοις μετρητοίς τη δέσμευση Παναγιωτάκη ότι «η ΔΕΗ είναι ισχυρότατη», διότι διαφορετικά θα κατηγορηθεί ότι «κατασκευάζει ψευδή γεγονότα». 

(liberal.gr -Γ. Φιντικάκης)

ΔΕΗ: Δεν είναι υψηλές οι τιμές στις δημοπρασίες ΝΟΜΕ - Έχουν περιθώρια 20% οι ιδιώτες προμηθευτές

Σχετικά με το αποτέλεσμα της προχθεσινής δημοπρασίας, στο πλαίσιο των «ΝΟΜΕ», το οποίο από ορισμένες πλευρές παρουσιάζεται από ζημιογόνο έως περίπου καταστροφικό για τους παρόχους – ανταγωνιστές της ΔΕΗ, κύκλοι της Επιχείρησης επισημαίνουν τα εξής, με ενημέρωση που απέστειλαν στους δημοσιογράφους:

Η τιμή που τελικά προέκυψε, είναι περίπου 20€ / MWH, ή 23% χαμηλότερη από την οριακή (χονδρική) τιμή του Συστήματος. Αυτό προφανώς σημαίνει ότι οι εναλλακτικοί πάροχοι έχουν δυνατότητα να διαθέτουν στην κατανάλωση την Η/Ε τουλάχιστον 20% φθηνότερα από ότι η ΔΕΗ.

Ας προστεθεί ότι οι πάροχοι αυτοί επιλέγουν μόνο τα κερδοφόρα τμήματα της αγοράς και βέβαια ούτε τη μεγάλη βιομηχανία, ούτε τους αγρότες, ούτε τους ευάλωτους καταναλωτές στηρίζουν, όπως κάνει η ΔΕΗ, η οποία δεν αποφεύγει καμία κατηγορία καταναλωτών.

Κατά συνέπεια οι διαμαρτυρίες που διαρρέονται και το κλίμα που επιχειρείται να δημιουργηθεί για τη δήθεν υψηλή τιμή των προθεσμιακών προϊόντων δεν έχουν καμία απολύτως βάση.

Πέραν αυτών προξενεί ιδιαίτερη εντύπωση και προκαλεί εύλογα ερωτηματικά η τοποθέτηση της ΡΑΕ, στο πλαίσιο της φετινής Έκθεσης της Θεσσαλονίκης, μέσω αρμοδίου στελέχους της, για πολύ μικρό περιθώριο κέρδους των εναλλακτικών παρόχων (1,5 €/MWH)!!! (Σημείωση energypress: Δείτε το σχετικό ρεπορτάζ στο οποίο προφανώς αναφέρεται η ΔΕΗ). 

Υπονοεί άραγε η ΡΑΕ ότι θα πρέπει να υπάρξει μεγάλη αύξηση των τιμολογίων;

Είναι αναγκαίο ως Υπεύθυνη Αρχή να διατυπώσει τη θέση της υπεύθυνα και δημόσια, χωρίς περιστροφές.

 https://energypress.gr/news/dei-den-einai-ypsiles-oi-times-stis-dimoprasies-nome-ehoyn-perithoria-20-oi-idiotes

Συνεργασία του ΚΔΕΠ με το Παν. Δυτ. Αττικής

Μνημόνιο Συνεργασίας  υπογράφηκε μεταξύ του Εργαστηρίου «Βιομηχανικά Πληροφοριακά Συστήματα» του Τμήματος Μηχανικών Πληροφορικής και Υπολογιστών του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής και του Κέντρου Δοκιμών Ερευνών και Προτύπων της ΔΕΗ.

 

Σκοπός η δημιουργία ενός πλαισίου συνεργασίας και καθορισμού αντίστοιχων στόχων και ενός προγράμματος δράσης αμοιβαίου ενδιαφέροντος, που θα επιδιώξουν να υλοποιήσουν από κοινού τα δύο ιδρύματα αποβλέποντας στην Ανάπτυξη και αξιοποίηση των ερευνητικών υποδομών, τη

διεξαγωγή υψηλής ποιότητας  και διεθνούς απήχησης έρευνας, την ανάπτυξη των εφαρμογών και την παραγωγή προϊόντων για τη βιομηχανική, οικονομική και κοινωνική αξιοποίηση των ερευνητικών αποτελεσμάτων, καθώς και την παροχή υπηρεσιών για την ερευνητική και τεχνολογική υποστήριξη της παραγωγικής διαδικασίας και της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης στο τρίπτυχο: νέα υλικά – περιβάλλον- ενέργεια.

Επίσης μεταξύ του ΚΔΕΠ και του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, προβλέπεται Ερευνητική και Τεχνολογική συνεργασία με διεθνείς επιστημονικούς, ερευνητικούς και τεχνολογικούς φορείς της αλλοδαπής (π.χ ΕΕ, ΗΠΑ, κ.λ.π) αλλά και της Περιφέρειας ΑΜΘ, καθώς και την υποστήριξη ερευνητικών δραστηριοτήτων και συνεργασιών εκτός των άλλων και με τις γείτονες χώρες.

ΔΕΗ: Συνιδιοκτησία… εξαετίας με τον επενδυτή των λιγνιτικών μονάδων

Θοδωρής Παναγούλης

Η χρονική δέσμευση των 6 ετών για τη μη απόλυση των εργαζομένων στις τρεις πωλούμενες λιγνιτικές μονάδες της Μεγαλόπολης και της Μελίτης, που νομοθέτησε η κυβέρνηση, αποτέλεσε τη βάση της διαπραγματευτικής τακτικής που ακολουθούν υποψήφιοι επενδυτές για τη διεκδίκηση κινήτρων από τη ΔΕΗ, προκειμένου να υποβάλλουν «λογικές προσφορές». Όπως αναφέρουν πηγές του energypress, σχεδόν όλοι οι υποψήφιοι διαπίστωσαν από τα στοιχεία του data room ότι οι δύο σταθμοί είναι ζημιογόνοι. Μάλιστα ορισμένοι εκ των διεκδικητών υπολόγισαν ότι μπαίνουν μέσα κατά 60 με 70 εκατ. ευρώ.
Το αποτέλεσμα ήταν να εγείρουν ζητήματα βιωσιμότητας των μονάδων έχοντας κάνει μάλιστα και ασκήσεις προσομοίωσης των μονάδων με τη συμμετοχή τους στην εγχώρια αγορά. Με το υφιστάμενο σύστημα λειτουργίας (pool) είδαν ακόμη, λένε οι ίδιες πληροφορίες, ότι η ΔΕΗ παρά την απώλεια του 40% της λιγνιτικής της παραγωγής να μπορεί να διατηρεί τη δυνατότητα της διαμόρφωσης χαμηλών τιμών ώστε να εντάσσονται στο σύστημα πρώτα οι δικές της μονάδες. Έτσι, στις εν εξελίξει διαπραγματεύσεις για SPA, πρότειναν το κίνητρο των ΑΔΙ να έχει διάρκεια έξι χρόνων. Υπενθυμίζεται ότι την αποζημίωση μέσω του μηχανισμού επάρκειας ισχύος έβαλε στους όρους του σχεδίου σύμβασης η ίδια η ΔΕΗ με σκοπό να εισπράττει το 30% του ποσού και το μεγαλύτερο ο νέος ιδιοκτήτης των μονάδων. Πέραν όμως αυτού του κινήτρου, υποψήφιοι, λένε οι πληροφορίες, πρότειναν στην εταιρία να συμμετέχει σε μέρος των ζημιών και φυσικά και των κερδών για διάστημα έξι χρόνων. Στο σχετικό αίτημα δεν έχει απαντήσει η δημόσια επιχείρηση. Οι μονάδες, σύμφωνα με τους «μνηστήρες», έχουν ζημιές, θα αντιμετωπίζουν το υψηλό κόστος των δικαιωμάτων CO2 αλλά και τον άνισο ανταγωνισμό της ΔΕΗ στην παραγωγή. Και εκτός από αυτά τα προβλήματα μερίδα των επενδυτών εντόπισαν και ασάφειες αναφορικά με το εργασιακό κόστος.
 

Πιο συγκεκριμένα, πηγές του energypress, λένε ότι δεν είναι ξεκάθαρο αν ο νέος επενδυτής έχει απαγορευτικό και στην απόλυση και των εργαζομένων εκείνων που ενώ θα έχουν πιάσει τα όρια συνταξιοδότησης, ενδεχομένως να μη θελήσουν να αποχωρήσουν. Η ΔΕΗ δεν έχει αποσαφηνίσει τα σχετικά ερωτήματα διεκδικητών. Σύμφωνα με τα στοιχεία τους, περίπου 400 με 450 εργαζόμενοι εκ των 1.100 στον λιγνιτικό σταθμό της Μεγαλόπολης, φτάνουν εντός της εξαετίας τα συνταξιοδοτικά όρια. Πληροφορίες θέλουν, επενδυτές να έχουν αποτιμήσει την επίπτωση σε ενδεχόμενο που κανείς τους δεν αποχωρήσει στα 100 εκατ. ευρώ της αξίας της Μεγαλόπολης. Οι «μνηστήρες» προβλέπουν επίσης πως είναι πολύ πιθανόν εργαζόμενοι των μονάδων αυτών να επιθυμούν την παραμονή τους στο νέο εργασιακό περιβάλλον, αφού για παράδειγμα θα ανακτήσουν τον 13ο και 14ο μισθό που έχασαν λόγω του δημόσιου χαρακτήρα της επιχείρησης. Στο δια ταύτα, το «παζάρι» μεταξύ ΔΕΗ και υποψηφίων αγοραστών έχει μπει στην τελική ευθεία. Οι τελευταίοι ευρισκόμενοι μάλλον σε πλεονεκτική διαπραγματευτική θέση έναντι της δημόσιας εταιρίας, η οποία επιδιώκει παντοιοτρόπως την αποεπένδυση, θα επιδιώξουν τη χορήγηση κινήτρων. Μάλιστα οι Έλληνες συμμετέχοντες στον διαγωνισμό θέλουν την ευόδωση του. Όπως αναφέρουν ορισμένοι εξ αυτών αν αυτός δεν καταλήξει με την πώληση της Μελίτης και της Μεγαλόπολης, τότε η Κομισιόν είναι πιθανόν να ανοίξει τον φάκελο της πώλησης των υδροηλεκτρικών σταθμών. Σε ένα τέτοιο σενάριο, το ενδιαφέρον θα είναι μεγαλύτερο αλλά από πολύ ισχυρότερους παίκτες και κυρίως Ευρωπαίους. Τότε τα δεδομένα στην εγχώρια αγορά ηλεκτρισμού θα ανατραπούν και ιδίως ως προς την θέση των ελληνικών εταιριών. 

https://energypress.gr/news/dei-synidioktisia-exaetias-me-ton-ependyti-ton-lignitikon-monadon-symmetohi-tis-dimosias

Πότε και πως θα κριθεί η αύξηση τιμολογίων της ΔΕΗ

Ούτε ένα ούτε δύο αλλά τέσσερα σενάρια αυξήσεων στα τιμολόγια και τους λογαριασμούς ρεύματος των πελατών της έχει στο τραπέζι η ΔΕΗ. Και δεν είναι μόνο οι προτάσεις αυτές που περιλαμβάνονται στο «Στρατηγικό κι Επιχειρησιακό Σχέδιο 2018 – 2022». Άλλοι δύο λόγοι είναι πολύ πιθανόν να φουσκώσουν τα ποσά κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας των εκατομμυρίων νοικοκυριών κι επιχειρήσεων. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Σύμφωνα με πληροφορίες του Euro2day.gr, στο επιχειρησιακό πλάνο της δημόσιας εταιρίας, που εκπόνησε η McKinsey & Company και ο πρόεδρος Μανόλης Παναγιωτάκης έχει δημόσια δεσμευτεί για την εφαρμογή του, έχουν γίνει συγκεκριμένες υποδείξεις προκειμένου η εταιρία να μειώσει την έκθεση της στους κινδύνους της αγοράς προμήθειας, αλλά και για να κρατήσει τους «καλούς πελάτες». Και κυρίως στη χαμηλή και μέση τάση.
 

Οι προτάσεις αυτές λόγω του ανοίγματος της αγοράς ηλεκτρισμού και της αλίευσης καταναλωτών από τους εναλλακτικούς προμηθευτές αποσκοπούν ουσιαστικά στην οικονομική προστασία της ΔEΗ ώστε να μη καταλήξει να έχει ένα χαρτοφυλάκιο με οικονομικά ευάλωτους ή τους κακοπληρωτές. Επίσης οι συστάσεις στοχεύουν στη θωράκιση της και από τις έντονες διακυμάνσεις της Οριακής Τιμής του Συστήματος. Πέραν της αναμόρφωσης του brand name, της παροχής εναλλακτικών ενεργειακών προϊόντων και υπηρεσιών αλλά και της διαμόρφωσης μιας πιο πελατοκεντρικής πολιτικής το επιχειρησιακό πλάνο προτείνει: 1.     Την επιβολής χρέωσης σε όσους πελάτες επιθυμούν την αποστολή των λογαριασμών τους σε έντυπη μορφή. 2.     Τη μείωση του ποσοστού έκπτωσης σε όσους πελάτες πληρώνουν εντός προθεσμίας τους λογαριασμούς ρεύματος. 3.     Τη συγχώνευση κλιμακίων κατανάλωσης. Σε τέτοιες περιπτώσεις συνήθως προκύπτουν αυξήσεις για συγκεκριμένες κατηγορίες καταναλωτών. 4.     Την αύξηση του παγίου, που πληρώνουν οι πελάτες της ή την καθιέρωση ρήτρας Οριακής Τιμής Συστήματος. Τον τελευταίο όρο τον έχουν συμπεριλάβει οι εναλλακτικοί προμηθευτές ηλεκτρικής ενέργειας στις συμβάσεις τους με τους καταναλωτές. Οπότε όταν η ΟΤΣ υπερβαίνει συγκεκριμένα όρια το κόστος μετακυλίεται στους καταναλωτές.

Τα δικαιώματα CO2 και οι ΥΚΩ

Τα νοικοκυριά, όμως, και οι επιχειρήσεις που ηλεκτροδοτούνται από τη ΔEΗ είναι αντιμέτωποι με έναν πραγματικό κι έναν πιθανό κίνδυνο αύξησης των τιμολογίων ρεύματος. Ο πρώτος έχει να κάνει με το κόστος των δικαιωμάτων CO2. Ως γνωστόν οι ενεργοβόρες εταιρίες και περισσότερο οι παραγωγοί ηλεκτρικής ενέργειας με ρυπογόνες μονάδες αγοράζουν από το ευρωπαϊκό χρηματιστήριο δικαιώματα CO2. Η πολιτική της Ε.Ε. για καθαρότερες μορφές ενέργειας έχει εκτοξεύσει τις τιμές διοξειδίου του άνθρακα. Είναι ενδεικτικό ότι τις τελευταίες μέρες κινούνται στα επίπεδα των 19 ευρώ ανά τόνο, όταν πέρυσι ήταν μόλις στα 7 ευρώ ανά τόνο. Οι προβλέψεις μιλούν για ακόμη μεγαλύτερη αύξηση των τιμών.   Η ΔEΗ στο πρώτο εξάμηνο του έτους δαπάνησε συνολικά 107,2 εκατ. ευρώ όταν πέρυσι την ίδια περίοδο διέθεσε 60,9 εκατ. ευρώ. Ο ίδιος ο υπουργός ΠΕΝ αναγνωρίζει αυτό το κόστος, αφήνοντας ανοικτό το ενδεχόμενο μετακύλισης του κόστους στα τιμολόγια, σημειώνοντας την αντίστοιχη πρακτική που ακολουθούν οι ιδιωτικές εταιρίες προμήθειας και παραγωγής ρεύματος. Μάλιστα υπάρχει στα συμβόλαια με τους πελάτες τους σχετική ρήτρα CO2. Οι αποφάσεις της εταιρίας θα ληφθούν αφού συνυπολογιστούν οι επιπτώσεις σε βάθος εξαμήνου. Το πιο πιθανό είναι και η ΔEΗ να καθιερώσει τέτοια ρήτρα. Ο δεύτερος κίνδυνος έχει να κάνει με τις χρεώσεις Υπηρεσιών Κοινής Ωφέλειας (ΥΚΩ). Η δημόσια επιχείρηση διεκδικεί για ΥΚΩ (ηλεκτροδότηση νησιών, ΚΟΤ κλπ) που παρείχε μετά το 2011 και δεν της είχαν δοθεί ποσό άνω των 700 εκατ. ευρώ.
 

Με απόφαση της πέρυσι η ΡΑΕ είχε απορρίψει το μισό ποσό και η κυβέρνηση χορήγησε στην εταιρία μέσω του κοινωνικού μερίσματος τα 375 εκ. ευρώ. Η ΔEΗ συνέχισε όμως να διεκδικεί τα υπόλοιπα 360 εκ. ευρώ δικαστικά, προσφεύγοντας στο ΣτΕ. Σύμφωνα με πληροφορίες το ΣτΕ δεν απέρριψε την προσφυγή της ΔEΗ αλλά παρέπεμψε την υπόθεση στο Διοικητικό Εφετείο, αναγνωρίζοντας ουσιαστικά τα επιχειρήματα της περί λανθασμένης απόφασης της ΡΑΕ. Στην περίπτωση που η δημόσια εταιρία δικαιωθεί τότε τα 360 εκατ. ευρώ η εταιρία είτε θα πρέπει να τα ανακτήσει με αυξήσεις από τα τιμολόγια, είτε να της τα χορηγήσει και πάλι το κράτος.
 

 

(euro2day.gr)

McKinsey: "Κλειδί" για τη ΔΕΗ η είσπραξη των 400 εκατ που χρωστούν Λάρκο, ELFE, Χαλυβουργία Ελλάδος, Χαλυβουργική

Μακράν ο μεγαλύτερος οφειλέτης της εταιρίας είναι η ΛΑΡΚΟ με χρέη ύψους 285 εκατ. ευρώ, τα οποία μάλιστα δεν αποκλείεται να αυξηθούν περαιτέρω

Αναφορά σε τρεις «στρατηγικούς κακοπληρωτές» της ΔΕΗ στην κατηγορία των βιομηχανικών πελατών, παράλληλα με τον... συνήθη ύποπτο ΛΑΡΚΟ, κάνει σύμφωνα με πληροφορίες το επιχειρησιακό πλάνο της McKinsey.
Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, στο πλάνο επισημαίνεται πως αποτελεί επιτακτική ανάγκη για την επιχείρηση η ανάκτηση του συνόλου ή έστω μέρους των οφειλόμενων ποσών, προκειμένου να ευοδωθεί η προσπάθεια να βελτιώσει τη ρευστότητά της.
Οι εν λόγω εταιρείες είναι η ELFE (πρώην Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων), η Χαλυβουργία Ελλάδος (Μάνεσης) και η Χαλυβουργική (Αγγελόπουλος).
Οι τρεις βιομηχανίες χρωστούν ένα ποσό που ξεπερνά τα 100 εκατ. ευρώ, το ύψος του οποίου όπως είναι φυσικό δικαιολογεί την προειδοποίηση της McKinsey, με την ELFE να χρωστά τα περισότερα.
Οι συγκεκριμένοι βιομηχανικοί πελάτες είτε αποπληρώνουν μέρος των υποχρεώσεών τους, είτε κατά καιρούς τις αφήνουν εντελώς ανεξόφλητες.
Σε κάθε περίπτωση, το αποτέλεσμα είναι πως συσσωρεύουν χρέη τα οποία ακολουθούν αδιάπτωτη ανοδική πορεία.
Αναφορά στο «μέτωπο» των χρεών από βιομηχανικούς πελάτες κάνει η ίδια η ΔΕΗ στα αποτελέσματα του πρώτου εξαμήνου 2018, που εξέδωσε πρόσφατα, σημειώνοντας ότι καταναλωτές μέσης και υψηλής τάσης δεν εξοφλούν εξ ολοκλήρου τους λογαριασμούς  του ρεύματος, ισχυριζόμενοι κυρίως έλλειψη ρευστότητας λόγω της δυσμενούς οικονομικής συγκυρίας.

Τραβούν την ανηφόρα τα χρέη της ΛΑΡΚΟ

Στην ίδια ενότητα των αποτελεσμάτων, όπως είναι φυσικό, ιδιαίτερη μνεία γίνεται στη ΛΑΡΚΟ, η οποία είναι ο μεγαλύτερος οφειλέτης της ΔΕΗ, «γράφοντας» χρέη που στα τέλη Ιουνίου του 2018 ανέρχονταν σε 285 εκατ. ευρώ.
Ένα ποσό που η έως τώρα στάση της βιομηχανίας δείχνει πως μπορεί κάλλιστα να αυξηθεί, με δεδομένο πως έναντι των 50 εκατ. ευρώ που έπρεπε να καταβάλει έως τα μέσα Μαΐου 2018, ως εκπλήρωση των συμβατικών της υποχρεώσεων όπως της ζητούσε η ΔΕΗ με εξώδικο που της επέδωσε, κατέβαλε μόλις 15 εκατομμύρια.
Εάν δεν τελεσφορήσει η ανάκτηση των οφειλών από τους παραπάνω βιομηχανικούς πελάτες, τότε είναι προδιαγεγραμμένο πως η ΔΕΗ θα προσπαθήσει να μετακυλίσει μέρος αυτού του βάρους στη συνεπή βιομηχανία.
Και αυτό τη στιγμή που η κυβέρνηση αναγνωρίζει πως το ενεργειακό κόστος αποτελεί σημαντική προϋπόθεση, ώστε ο βιομηχανικός τομέας να συμβάλει στην ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας.
Μάλιστα, το υπουργείο Οικονομίας ετοιμάζεται σε λίγες ημέρες να ανακοινώσει δέσμη προτάσεων για τη μείωση του εν λόγω κόστους.
Εξάλλου, τη στιγμή που εξακολουθεί να «γράφει» χρέη από συγκεκριμένες βιομηχανίες, η ΔΕΗ αρνείται να υπογράψει την παράταση της ισχύος έως και το 2020 των συμβολαίων προμήθειας ρεύματος στην υψηλή τάση και στα τιμολόγια ΒΜ2 της μέσης τάσης.

www.worldenergynews.gr

Σκανδαλώδη Συμφωνία...