Σε τρία κρίσιμα σημεία, τα οποία γεννούν
προφανή ερωτήματα
για το πού οδηγεί η διαπραγμάτευση ΔΕΗ και
Αλουμίνιον, αναφέρεται η εφημερίδα Αξία
Σε τρία κρίσιμα σημεία, τα οποία γεννούν προφανή ερωτήματα για το πού
οδηγεί η διαπραγμάτευση ΔΕΗ και Αλουμίνιον, αναφέρεται η εφημερίδα Αξία.
Ο συντάκτης του δημοσιεύματος κάνει λόγο για υποψίες φαινομενικού χάσματος μεταξύ των δύο πλευρών και προσχεδιασμένης διαπραγμάτευσης.
Συγκεκριμένα η εφημερίδα τονίζει ότι: «Μετά τη Χριστουγεννιάτικη ανακοίνωση της ΔΕΗ για την αναβολή της ημερομηνίας ισχύος της καταγγελίας της σύμβασης προμήθειας ρεύματος στην Αλουμίνιον, παρά το ότι είχαν προηγηθεί εκ μέρους της κάποιες πολύ απόλυτες ανακοινώσεις σχετικά με την αδυναμία της να προμηθεύσει με ρεύμα την Αλουμίνιον σε τιμή κάτω του κόστους, αναρωτιόμαστε μήπως τελικά όλη αυτή η ιστορία της διαιτησίας, της εν συνεχεία αντίδρασης από πλευράς ΔΕΗ και τελικά ενός συμβιβασμού (;), είναι προσχεδιασμένα».
Όπως σημειώνει η ΑΞΙΑ, «Πρώτα από όλα, η ΔΕΗ μπήκε σε μια διαιτητική διαδικασία χωρίς να έχει οποιαδήποτε σχετική υποχρέωση και εν συνεχεία παρέμεινε σε αυτήν χωρίς να έχει κάποιον εμφανή λόγο, πολύ περισσότερο όταν - από ένα σημείο και μετά - φάνηκε ότι το παιχνίδι παιζόταν με σημαδεμένη τράπουλα.
Δεύτερον, η τιμή των 36,6 ευρώ τη μεγαβατώρα, που έβγαλε η διαιτησία της ΡΑΕ, ήταν όχι μόνο τόσο προκλητικά χαμηλή, αλλά και χωρίς να στηρίζεται σε κάποια μεθοδολογία, που να αντέχει σε οποιαδήποτε, έστω και στοιχειώδη, κριτική.
Και τρίτον, παρά το ότι οι απόψεις μεταξύ των δύο πλευρών, ΔΕΗ και Αλουμίνιον, έχουν χαώδη απόσταση ως προς την τιμή προμήθειας του ρεύματος, εν τούτοις, οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται χωρίς κάποιον προφανή λόγο.
Έχουμε και λέμε λοιπόν: 36,6 ευρώ τη μεγαβατώρα η απόφαση της διαιτησίας της ΡΑΕ, 56,7 ευρώ τη μεγαβατώρα η πρόσφατη ανακοίνωση της ΔΕΗ σχετικά με το κόστος της από τις λιγνιτικές μονάδες, και 42 ευρώ τη μεγαβατώρα η προσωρινή τιμή που είχε αποφασίσει η ΡΑΕ πριν από ενάμιση περίπου χρόνο. Μήπως πάμε, λοιπόν, σε έναν κατόπιν «διαπραγμάτευσης» συμβιβασμό εκεί γύρω στα 46 ευρώ τη μεγαβατώρα, δηλαδή κάπου στη μέση μεταξύ των τιμών της ΔΕΗ και της διαιτησίας;
Επικοινωνιακά, ίσως να νομίζουν κάποιοι ότι κάτι τέτοιο θα περνούσε ωραία, αφού η ΔΕΗ θα «κατόρθωνε» να πετύχει τιμή όχι μόνο καλύτερη της διαιτησίας, αλλά και υψηλότερη της προσωρινής τιμής, που είχε θέσει η ΡΑΕ. Η πραγματικότητα, όμως, είναι ότι η ΔΕΗ έχει βγει και έχει δηλώσει ρητά και κατηγορηματικά ότι το ελάχιστο κόστος της είναι 56,7 ευρώ τη μεγαβατώρα και οτιδήποτε χαμηλότερα από αυτήν την τιμή της προκαλεί ζημιά, την οποία, αν την δεχτεί η διοίκηση της ΔΕΗ, θα φέρει ποινικές ευθύνες.
Από τη στιγμή λοιπόν που η Αλουμίνιον δεν μπορεί να ενταχθεί στους «ευπαθείς και ευάλωτους καταναλωτές» για να τροφοδοτηθεί με «κοινωνικό τιμολόγιο», οποιαδήποτε τέτοια προσπάθεια θα συγκεντρώσει θύελλα αντιδράσεων από την κοινή γνώμη, τόσο από τις εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες με κομμένο ρεύμα, όσο και από τις υπόλοιπες που πληρώνουν τόσα χρόνια τον λογαριασμό των συνεχόμενων αυξήσεων στα τιμολόγια της ΔΕΗ, για να καλύψουν τις τρύπες στα έσοδά της», καταλήγει το δημοσίευμα.
Ο συντάκτης του δημοσιεύματος κάνει λόγο για υποψίες φαινομενικού χάσματος μεταξύ των δύο πλευρών και προσχεδιασμένης διαπραγμάτευσης.
Συγκεκριμένα η εφημερίδα τονίζει ότι: «Μετά τη Χριστουγεννιάτικη ανακοίνωση της ΔΕΗ για την αναβολή της ημερομηνίας ισχύος της καταγγελίας της σύμβασης προμήθειας ρεύματος στην Αλουμίνιον, παρά το ότι είχαν προηγηθεί εκ μέρους της κάποιες πολύ απόλυτες ανακοινώσεις σχετικά με την αδυναμία της να προμηθεύσει με ρεύμα την Αλουμίνιον σε τιμή κάτω του κόστους, αναρωτιόμαστε μήπως τελικά όλη αυτή η ιστορία της διαιτησίας, της εν συνεχεία αντίδρασης από πλευράς ΔΕΗ και τελικά ενός συμβιβασμού (;), είναι προσχεδιασμένα».
Όπως σημειώνει η ΑΞΙΑ, «Πρώτα από όλα, η ΔΕΗ μπήκε σε μια διαιτητική διαδικασία χωρίς να έχει οποιαδήποτε σχετική υποχρέωση και εν συνεχεία παρέμεινε σε αυτήν χωρίς να έχει κάποιον εμφανή λόγο, πολύ περισσότερο όταν - από ένα σημείο και μετά - φάνηκε ότι το παιχνίδι παιζόταν με σημαδεμένη τράπουλα.
Δεύτερον, η τιμή των 36,6 ευρώ τη μεγαβατώρα, που έβγαλε η διαιτησία της ΡΑΕ, ήταν όχι μόνο τόσο προκλητικά χαμηλή, αλλά και χωρίς να στηρίζεται σε κάποια μεθοδολογία, που να αντέχει σε οποιαδήποτε, έστω και στοιχειώδη, κριτική.
Και τρίτον, παρά το ότι οι απόψεις μεταξύ των δύο πλευρών, ΔΕΗ και Αλουμίνιον, έχουν χαώδη απόσταση ως προς την τιμή προμήθειας του ρεύματος, εν τούτοις, οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται χωρίς κάποιον προφανή λόγο.
Έχουμε και λέμε λοιπόν: 36,6 ευρώ τη μεγαβατώρα η απόφαση της διαιτησίας της ΡΑΕ, 56,7 ευρώ τη μεγαβατώρα η πρόσφατη ανακοίνωση της ΔΕΗ σχετικά με το κόστος της από τις λιγνιτικές μονάδες, και 42 ευρώ τη μεγαβατώρα η προσωρινή τιμή που είχε αποφασίσει η ΡΑΕ πριν από ενάμιση περίπου χρόνο. Μήπως πάμε, λοιπόν, σε έναν κατόπιν «διαπραγμάτευσης» συμβιβασμό εκεί γύρω στα 46 ευρώ τη μεγαβατώρα, δηλαδή κάπου στη μέση μεταξύ των τιμών της ΔΕΗ και της διαιτησίας;
Επικοινωνιακά, ίσως να νομίζουν κάποιοι ότι κάτι τέτοιο θα περνούσε ωραία, αφού η ΔΕΗ θα «κατόρθωνε» να πετύχει τιμή όχι μόνο καλύτερη της διαιτησίας, αλλά και υψηλότερη της προσωρινής τιμής, που είχε θέσει η ΡΑΕ. Η πραγματικότητα, όμως, είναι ότι η ΔΕΗ έχει βγει και έχει δηλώσει ρητά και κατηγορηματικά ότι το ελάχιστο κόστος της είναι 56,7 ευρώ τη μεγαβατώρα και οτιδήποτε χαμηλότερα από αυτήν την τιμή της προκαλεί ζημιά, την οποία, αν την δεχτεί η διοίκηση της ΔΕΗ, θα φέρει ποινικές ευθύνες.
Από τη στιγμή λοιπόν που η Αλουμίνιον δεν μπορεί να ενταχθεί στους «ευπαθείς και ευάλωτους καταναλωτές» για να τροφοδοτηθεί με «κοινωνικό τιμολόγιο», οποιαδήποτε τέτοια προσπάθεια θα συγκεντρώσει θύελλα αντιδράσεων από την κοινή γνώμη, τόσο από τις εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες με κομμένο ρεύμα, όσο και από τις υπόλοιπες που πληρώνουν τόσα χρόνια τον λογαριασμό των συνεχόμενων αυξήσεων στα τιμολόγια της ΔΕΗ, για να καλύψουν τις τρύπες στα έσοδά της», καταλήγει το δημοσίευμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου