Το «Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα» δημιουργεί συνθήκες μακροχρόνιας φτώχειας για την μεγάλη πλειοψηφία των ελλήνων πολιτών και καταδικάζει την Ελλάδα σε ισόβια υποτέλεια, παραδίδοντας τα «κλειδιά» της χώρας στους διεθνείς τοκογλύφους.
Η εντέχνως απορρυθμισμένη αγορά εργασίας μετατρέπεται σε «ζούγκλα», ενώ στήνεται ένα σύγχρονο «σκλαβοπάζαρο», με χαρτζιλίκι αντί μισθού για τους χιλιάδες άνεργους νέους που θα αναζητήσουν δουλειά. Η εργοδοτική ασυδοσία γίνεται νόμος του κράτους, καθώς όλες οι απαιτήσεις για τη δημιουργία ενός φθηνού και αναλώσιμου εργατικού δυναμικού ικανοποιούνται στο ακέραιο, την ώρα που η λίστα των βαρέων και ανθυγιεινών κυριολεκτικά πετσοκόβεται. Η ευελιξία διαχέεται σε κάθε εργασιακό χώρο και σε κάθε επάγγελμα, δίνοντας το πράσινο φως στους εργολάβους και τις εταιρείες ενοικίασης να δημιουργήσουν εργατικό δυναμικό “α λα καρτ” χωρίς δικαιώματα. Ένα νέο καθεστώς ομηρίας για τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα διαμορφώνεται με στρατιές συμβασιούχων, οι οποίοι μπορεί να εργάζονται ως και 9 χρόνια δίχως να δικαιούνται αποζημίωση. Η όποια αμοιβή για υπερωρίες καταργείται στην πράξη, με την επέκταση σε έξι μήνες της δυνατότητας εφαρμογής ελαστικού ωραρίου από τις επιχειρήσεις (αυξημένη-μειωμένη απασχόληση) χωρίς μάλιστα τη σύμφωνη γνώμη του προσωπικού.
Τα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα συνεχίζουν να είναι τα μεγάλα θύματα της αδιέξοδης πολιτικής του Μνημονίου. Η επιβολή εισφορών και οι μειώσεις στις αποδοχές μισθωτών και συνταξιούχων τους αφαιρούν το δικαίωμα στην αξιοπρεπή διαβίωση. Η νέα φοροεπιδρομή εκτινάσσει την έμμεση φορολογία στα ύψη εντείνοντας τον αντικοινωνικό-ληστρικό χαρακτήρα του φορολογικού συστήματος. Βασικά αγαθά γίνονται είδη πολυτελείας για τα ελληνικά νοικοκυριά, των οποίων τα εισοδήματα δεν επαρκούν πλέον για να καλυφθούν ούτε οι κύριες βιοτικές ανάγκες της θέρμανσης και του ηλεκτρισμού. Οι περικοπές σε προνοιακά επιδόματα, κοινωνικές παροχές και στο ΕΚΑΣ σηματοδοτούν τη χρεοκοπία ενός κοινωνικού κράτους που βάζει εισοδηματικά κριτήρια ακόμη και στο επίδομα ανεργίας.
Οι ξένοι χρηματοπιστωτικοί οίκοι, με πρόσφατο το παράδειγμα του οίκου Moody’s, στρώνουν το χαλί για τη λεηλασία της δημόσιας περιουσίας. Οι συγχωνεύσεις κρατικών φορέων και η απροσδιόριστη «αξιολόγηση» των χιλιάδων εργαζόμενων σε αυτές ανοίγει διάπλατα την πόρτα των απολύσεων. Το «ξεπούλημα» των επιχειρήσεων δημοσίου συμφέροντος για ένα κομμάτι ψωμί δημιουργεί ένα κράτος «φάντασμα».
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που μέχρι πριν 2 μέρες εκλιπαρούσε για συναίνεση, δείχνει για άλλη μια φορά το αυταρχικό της πρόσωπο ψάχνοντας «δούρειο ίππο» για να περάσει τις νέες εγκληματικές της αποφάσεις στη Βουλή μέσα σε μία μόλις παράγραφο… Όσοι συναινέσουν γίνονται συνένοχοι.
Η κοινωνία έχει εξαντλήσει κάθε περιθώριο ανοχής και αντοχής. Ας καταλάβουν όλοι αυτοί, που θυσιάζουν με ευκολία το παρόν μας και υποθηκεύουν κυνικά το μέλλον μας, ότι δεν πάει άλλο… Οι αποφάσεις τους οδηγούν μόνο σε αδιέξοδα και υπονομεύουν το εθνικό συμφέρον… και αυτό είναι κάτι που το γνωρίζουν.
Το Συνδικαλιστικό Κίνημα πρέπει να βγει επιθετικά και με κάθε διαθέσιμο μέσο να διαφυλάξει τα «ιερά και τα όσια» του ελληνικού λαού. Όλοι μαζί, μακριά από κομματικές εξαρτήσεις και παραταξιακές σκοπιμότητες, οφείλουμε να στήσουμε παντού εστίες αντίστασης – μέτωπα ανατροπής. Αυτή είναι η μόνη διέξοδος από την κρίση των αγορών. Η ανέχεια στην οποία μας καταδικάζουν είναι η χειρότερη μορφή βίας. Οι έλληνες πολίτες δεν ψήφισαν υπαλλήλους της τρόικας και των κερδοσκόπων. Όσοι δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στο πραγματικό τους ρόλο ας φύγουν όσο πιο γρήγορά μπορούν, ίσως να είναι και η μοναδική υπηρεσία που μπορούν πια να προσφέρουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου