Πολιτική ασυνειδησίας ή καρεκλοκενταυρισμός και προδοσία!

Παρά το γεγονός ότι με τις τελευταίες εξελίξεις της αγανακτισμένης μαζικής λαϊκής αποδοκιμασίας  κατά της μνημονιακής κυβερνητικής πολιτικής φάνηκε προς στιγμή να αφυπνίζονται συνειδήσεις στελεχών που φέρουν μερίδιο του βάρους της αποτυχημένης και αδιέξοδης αυτής πολιτικής, το δίλλημα της καρέκλας που εκβιαστικά τους τέθηκε δείχνει να πείθει τους κοιμώμενους να συνεχίσουν μακάρια τον συνειδησιακό τους ύπνο.

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν, η ειλικρινής κατά άλλα ρήση του αειμνήστου Γιαννόπουλου ΄Μας ενώνει η κουτάλα΄ μετεξελίσσεται σήμερα στο ψευδές συνειδησιακό άλλοθι ΄Σώζουμε την Ελλάδα΄ και η μάχη για την διατήρηση της καρέκλας επανέρχεται ως αυτοσκοπός των σημερινών κυβερνώντων.

Η εικονική πραγματικότητα που προσπάθησαν να εδραιώσουν κατάρρευσε ήδη και κάνουν μεγάλο σφάλμα προσπαθώντας να κρυφτούν πίσω από αυτή, η αλήθεια για την Χώρα και για το πως ως κυβέρνηση  ανοίξανε τις πύλες της κολάσεως φέρνοντας αυτοβούλως και χωρίς καμιά νομιμοποίηση το ΔΝΤ είναι γνωστή.  

Συνεχίζουν λοιπόν το θέατρο του παραλόγου όπου προπαγάνδα και ανούσιες ρυθμίσεις παρουσιάζουνε τον ηττημένο νικητή, τον κερδοσκόπο αρωγό και την κυβέρνηση εθνοσωτήρια.

Δυστυχώς δεν εφάρμοσαν οι ίδιοι την προτροπή τους «Η αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» και μην αλλάζοντας βουλιάξανε στα μάτια και το νου κάθε Έλληνα πολίτη.

Στην πορεία μέχρι και σήμερα κατάφεραν πολλά...

Επιχειρήσανε και πετύχανε τη μεγαλύτερη πολιτική απάτη από τη μεταπολίτευση, τη μετάβαση από το «λεφτά υπάρχουν» στο «δεν πρόκειται να πτωχεύσουμε» και τελικά μετά το ∆ΝΤ και το μνημόνιο στο «Δεν υπάρχει σάλιο».

Το κοινωνικό-οικονοµικό μας σύστημα απαξιώθηκε και λοιδορήθηκε από την ίδια μας την Κυβέρνηση και µε όρους που χρησιμοποίησε και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, οδηγηθήκαμε εντέχνως σε µια «Αναξιόπιστη Ελλάδα» σε «απώλεια» µέρους της Εθνικής μας κυριαρχίας, σε «µια χώρα και οικονομία στη εντατική» και στη «χρεοκοπία».

Εκποιήσανε και εκποιούν τη χώρα, πανηγυρίζανε µε την έλευση του ∆ΝΤ και θεωρούν το μνημόνιο ευτυχία.

Με τη πολιτική τους αυτή, δημιουργήσανε ένα εντελώς διαφορετικό τοπίο, μια άλλη Ελλάδα, µε δυσβάσταχτους κανόνες για όλους, εύκολο θύμα για τις αγορές.

Οι αλλεπάλληλες κατηγορίες «πως μαζί τα φάγαμε»  και οι συνεχείς επαναπροσδιορισμοί του μνημονίου , υπό ένα καθεστώς αδιαφάνειας και δημιουργικής λογιστικής άνοιξαν τις πύλες της οικονομικής κολάσεως αφού όμως πρώτα ως λαό µας καταστήσανε αναξιόπιστους, ηθικά πτωχευμένους

 και «λαµόγια» στη συνείδηση του υπόλοιπου πλανήτη.

Ο πολιτικός καιροσκοπισμός, η αυτοαπαξίωση, ο τραπεζικός πατερναλισµός και η οικονοµική ποδηγέτηση μας οδήγησαν µέσω µιας καταστροφικής για τη Χώρα διαχείριση της κρίσης να είναι  «Σε ασφυξία η Ελλάδα» και «Στο χείλος της αβύσσου».

Από ανάγκη και ένστικτο αυτοσυντήρησης εκεί στο χείλος του γκρεμού ως λαός και ως πολίτες ξυπνήσαμε, αντικρίσαμε απότομα την αλήθεια, οργιστήκαμε και βάζοντας στην άκρη όλα τα άλλα ενωμένοι αντιδράσαμε και αντιδρούμε εκφράζοντας την αγανάκτηση μας.

Τώρα ξέρουμε ότι:

Οι υπεύθυνοι δεν µπορεί να γίνονται και τιμητές, οι καρεκλοκένταυροι που δημιούργησαν την κρίση δεν είναι σε θέση να λύσουν το πρόβλημα συνεπώς οι εκλογές είναι η μοναδική επιλογή που θα δώσει δημοκρατική λύση.

και πως

Αν δεν υπάρξει καθαρή πολιτική συνείδηση που θα αφουγκραστεί και θα προσαρμοστεί τώρα στις επιταγές της κοινωνίας και της πραγματικές ανάγκες της χώρας στο αύριο, το πολιτικό παράδειγμα αυτό θα χρησιμοποιείται ως συνώνυμο της προδοσίας ενός λαού.

Για τη ΔΑΚΕ ΣΔΜ/ΔΕΗ 
Παππάς Θωμάς