"¨Ενα κόκαλο στο σκύλο δεν είναι φιλανθρωπία"

Γράφει ο Φώτης Μελέτης
(Αναπλ.Γραμματέας ΠΑΣΥΠ-ΔΕΗ)

Η κυριαρχία του διαδικτύου στην εποχή που ζούμε είναι καθολική.

Τα blogs, το Facebook ,το youtube, το twitter και γενικά τα λεγόμενα social media θα κυριαρχούν για τα επόμενα χρόνια αφενός γιατί η ενημέρωση περνά πλέον για τα καλά στα χέρια της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης μιας και υπάρχουν πλέον πολλές και έγκυρες πηγές αναπαραγωγής ειδήσεων και αφετέρου μέσω της ταχύτητας μετάδοσης της πληροφορίας, τα συνδικαλιστικά σωματεία θα μπορούν να αναδείξουν το μαχητικό και σύγχρονο τρόπο διεκδίκησης ή περιφρούρησης των νόμιμων δικαιωμάτων, χιλιάδων εργαζομένων.

Όσοι λοιπόν πριν από λίγο καιρό χλεύαζαν τα μέσα του διαδικτύου ότι δημιουργούν συνθήκες «καναπέ» και «τεμπελιάς», διαψεύστηκαν πανηγυρικά με τις τελευταίες κινητοποιήσεις των «Αγανακτισμένων Πολιτών» που διαδηλώνουν καθημερινά στη Πλατεία Συντάγματος μιμούμενη επιτυχημένα τους αγανακτισμένους διαδηλωτές της Ισπανίας.

Το κίνημα που δημιουργείται από ανέργους, συνταξιούχους, απολυμένους, μισθωτοί, μικρομεσαίοι, φοιτητές, νεολαίους και απλούς πολίτες οι οποίοι δεν έχουν κομματική σημαία (ή κάποιοι την έκαψαν για πάντα) φουντώνει σε πολλές πόλεις της χώρας και είναι μία συνέχεια των Κινημάτων της Κερατέας και του «Δεν Πληρώνω, Δεν Πληρώνω για τα διόδια» που πρωταγωνίστησαν το προηγούμενο διάστημα και ανάγκασαν την κυβέρνηση να αναδιπλωθεί και να υποχωρήσει στους χειρισμούς της .

Με ένα κλικ στον υπολογιστή και χωρίς οικονομικό κόστος μπορείς πλέον να κινητοποιήσεις και να ξεσηκώσεις χιλιάδες πολίτες και όλοι ενωμένοι με μία φωνή να αγωνιστούν ειρηνικά αλλά και με οργή όποτε χρειαστεί, εναντίον όσων καταδίκασαν την πατρίδα μας σε χρεωκοπία, υποθήκευσαν το μέλλον των παιδιών μας και παραβίασαν ιερούς όρκους.

Πάνω σε αυτό το μοντέλο πρέπει λοιπόν να κινηθεί και το Συνδικαλιστικό Κίνημα . Είτε με τα sms που στέλνει μαζικά η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ είτε με τα blogs και το facebook που εφαρμόζουν ήδη αρκετοί συνδικαλιστικοί σύλλογοι και έχουν αποφέρει αρκετά θετικά αποτελέσματα όχι μόνο στον ενημερωτικό τομέα αλλά και σε επίπεδο αγωνιστικότητας.

Οφείλουμε να πείσουμε τον κόσμο της εργασίας και την κοινωνία για το δίκιο που έχουμε, για τον υπονομευτικό ρόλο που έχει αναλάβει η σημερινή φασιστική κυβέρνηση Παπανδρέου εναντίον της ΔΕΗ και του ξεπουλήματος που θέλει να επιβάλλει για να βολέψει τα κερδοσκοπικά και ιδιωτικά συμφέροντα.

Το μεγάλο στοίχημα είναι να κερδίσουμε ξανά την κοινωνία ώστε να πεισθούν και οι πιο προκατειλημμένοι ότι όταν λέμε «ρεύμα φθηνό ΔΕΗ για το λαό» το εννοούμε και το πιστεύουμε πραγματικά. 
Πρέπει να πειστούν τα οικονομικά θύματα του μνημονίου και της Τρόικας ότι είμαστε και εμείς θύματα της αντεργατικής πολιτικής του ΔΝΤ και νοιαζόμαστε με ειλικρίνεια για τον συνάνθρωπο μας και θα παλέψουμε ασταμάτητα με πάθος ώστε και ο πιο αδύναμος οικονομικά πολίτης να συνεχίσει να απολαμβάνει με ασφάλεια και φθηνά, το μεγαλύτερο κοινωνικό αγαθό που παράγει η πατρίδα μας.

Στις δύσκολες τούτες ώρες που ζούμε νομίζω λοιπόν πως πρέπει να διδαχτούμε από το ρητό του γνωστού συγγραφέα Τζάκ Λόντον που έλεγε.

«¨Ενα κόκαλο στο σκύλο δεν είναι φιλανθρωπία. Φιλανθρωπία είναι το κόκαλο που μοιράζεσαι με το σκύλο όταν πεινάς όσο κι αυτός».